Insp. dr Władysław Sobolewski – ojciec polskiej kryminalistyki
Był wybitną postacią przedwojennej Policji Państwowej, pionierem polskiej kryminalistyki, wieloletnim kierownikiem Laboratorium Kryminalistycznego Centrali Służby Śledczej Komendy Głównej Policji Państwowej w Warszawie. Zaliczał się do grona czołowych przedstawicieli tej nauki, współpracował z największymi sławami ówczesnej światowej kryminalistyki.
Władysław Sobolewski urodził się 25 marca 1890 r. we Lwowie. Tam też ukończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Następnie rozpoczął przygotowania do zawodu prawniczego, studiując w Bibliotece Narodowej Ossolińskich oraz odbywając praktykę administracyjną we Lwowie. Wybuch wojny w 1914 r. i powołanie do wojska przerwały naukę. W 1918 r. zgłosił się na ochotnika do oddziałów „Obrony Lwowa” i uczestniczył w walkach o miasto. Po zakończeniu wojny Władysław Sobolewski zdecydował się wstąpić do utworzonej, na mocy ustawy z 24 lipca 1919 r. Policji Państwowej. W jej szeregi został przyjęty we wrześniu 1919 r. i rozpoczął pracę jako oficer inspekcyjny. Następnie objął stanowisko komendanta Głównej Szkoły Policyjnej i Szkoły Oficerskiej w Warszawie. W 1929 r. został skierowany na kurs kryminalistyczny do Wiednia. Następnie został skierowany na studia kryminologiczne w Instytucie Nauk Policyjnych przy Uniwersytecie w Lozannie.
W 1931 r. podinsp. Władysław Sobolewski objął stanowisko kierownika Laboratorium Policyjnego w Centrali Służby Śledczej w Warszawie. Pod jego kierownictwem, w styczniu 1936 r. Laboratorium wchodzi w skład Wydziału IV Komendy Głównej PP pod nazwą Referat Techniki Śledczej. Stanowisko kierownika tej placówki będzie pełnił aż do śmierci, czyli do 1937 r. Dzięki niemu placówka ta pracowała na wysokim poziomie. Szczególnie bliskie mu były takie dziedziny kryminalistyki, jak: badanie broni palnej i mechanoskopia. W przypadku badań broni palnej Władysław Sobolewski zaczął wprowadzać naukowe metody badawcze. Wcześniej w Polsce badania te na potrzeby organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości wykonywały osoby do tego nieprzygotowane, najczęściej rusznikarze, którzy nie zawsze dysponowali odpowiednim zasobem wiedzy z tego zakresu. Dlatego też wydawane przez nich opinie stały na niskim poziomie. Poza badaniami broni palnej i mechanoskopii, interesował się także fotografią kryminalistyczą, badaniami pisma ręcznego i maszynowego oraz daktyloskopią. W 1929 r. odbył czteromiesięczny kurs z zakresu metodologii ekspertyzy pisma ręcznego i maszynowego oraz zapoznał się z osiągnięciami kryminalistyki w wykrywaniu fałszerstw banknotów, papierów wartościowych.
Władysław Sobolewski łączył pracę zawodową z działalnością naukowo-dydaktyczną. Swoją aktywność naukową Władysław Sobolewski wykazywał poprzez pisanie książek i artykułów z zakresu kryminalistyki i prawa. Największym jego osiągnięciem w pracy naukowej było uzyskanie stopnia doktora prawa. W swoim dorobku naukowym dr Władysław Sobolewski miał kilka książek oraz kilkanaście artykułów i recenzji. Najcenniejszą pracą z zakresu kryminalistyki była monografia „Identyfikacja łusek i pocisków z krótkiej broni palnej dla celów sądowych”, należąca w owym czasie do światowej klasyki przedmiotu i doczekała się szeregu bardzo pochlebnych recenzji, także za granicą. W swoim dorobku naukowym miał również podręczniki dla policjantów oraz książki dotyczące historii prawa. Policjantom zagadnienia z kryminalistyki przedstawiał na kursach śledczych. Oprócz zajęć z policjantami dr Sobolewski prowadził również zajęcia dydaktyczne na wyższych uczelniach, min. na Uniwersytecie Poznańskim i Uniwersytecie Warszawskim.
Karierę zawodową i naukową Władysława Sobolewskiego przerwała nagła śmierć podczas wykładu dla oficerów W.P. Zmarł 4 października 1937 roku przeżywszy 48 lat.
Policja do dziś korzysta z naukowego dorobku dr. Sobolewskiego. Jego nazwisko pojawia się w wielu specjalistycznych opracowaniach.
Aula wykładowa w Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie nosi jego imię.
